شاعري

ڪاش!

”علي محمد درد سولنگي پراڻن پنڌن جو راهي آهي سندس شاعريءَ جو مجموعو ڪاش خوبصورت احساسن جو اظھار آهي. علي محمد درد سولنگي هڪ ڪھنہ مشق شاعر آهي جنھن جي شاعريءَ ۾ ميچورٽي سان گڏ زندگيءَ جي حقيقت پڻ نظر اچي ٿي هن تقريبن هر صنف تي طبع آزمائي ڪئي آهي ۽ پنھنجي جذبن جو ڀرپور اظھار ڪيو آهي ان چوڻ ۾ ڪو وڌاءُ نہ آهي تہ هو زندگيءَ جي پيڙائن جو شاعر آهي. مجموعي طور علي محمد درد سولنگيءَ جو هيءُ ڪتاب ”ڪاش“ هوا جو هڪ تازو ۽ سرهو جهوٽو آهي جنھن ۾ احساسن جا سڀئي رنگ شامل آهن.“

Title Cover of book ڪاش!

هو سمنڊَ ڪناري سرتين سان.

هو سمنڊَ ڪناري سرتين سان.
پئي ٽھڪ وکيري سکين سان.
ماحولُ سڄو مھڪائي پئي.
گهائي پئي
هُوءَ گهائي پئي.

نوڙي جو سِپيُون ميڙي پئي،
ڪئي ساز دلين ۾ ڇيڙي پئي،
جهومي جهومي جهومائي پئي.
گهائي پئي
هُوءَ گهائي پئي.

ڇولين ۾ سڄو ئي چولو ڀنلُ،
هر انگ اُنھي سان چنبڙي پيلُ،
ڪي ڦٽيون، ڪي ڦٿڪائي پئي.
گهائي پئي
هُوءَ، گهائي پئي.

پيا واءَ تي هُن جا وارَ لُڏن،
ڳلڙن کي ڇُھي چپڙن کي چُمن،
وارن کي جو سُلجهائي پئي،
گهائي پئي
هُوءَ گهائي پئي.

هئہ هن کي ڏِسي ٿي دل آ چري،
ٿو ائين لڳي آ جلَ جي پري.
اکِ اک سان جو اٽڪائي پئي.
گهائي پئي
هُوءَ گهائي پئي.