شاعري

ڪاش!

”علي محمد درد سولنگي پراڻن پنڌن جو راهي آهي سندس شاعريءَ جو مجموعو ڪاش خوبصورت احساسن جو اظھار آهي. علي محمد درد سولنگي هڪ ڪھنہ مشق شاعر آهي جنھن جي شاعريءَ ۾ ميچورٽي سان گڏ زندگيءَ جي حقيقت پڻ نظر اچي ٿي هن تقريبن هر صنف تي طبع آزمائي ڪئي آهي ۽ پنھنجي جذبن جو ڀرپور اظھار ڪيو آهي ان چوڻ ۾ ڪو وڌاءُ نہ آهي تہ هو زندگيءَ جي پيڙائن جو شاعر آهي. مجموعي طور علي محمد درد سولنگيءَ جو هيءُ ڪتاب ”ڪاش“ هوا جو هڪ تازو ۽ سرهو جهوٽو آهي جنھن ۾ احساسن جا سڀئي رنگ شامل آهن.“

Title Cover of book ڪاش!

دل چورائي وَئي

تاڙيُون وڄائي پئي،
سھرا بہ ڳائي پئي.
دُهلَ ڌَماڪي تي،
هٿڙا هلائي پئي.
چوري چوري ڇوري،
نيڻَ ملائي وئي.
چينُ لُٽي مُنھنجو
پاڳل بڻائي وئي.
گهور سان گهائي وئي
نِنڊَ ڦٽائي وئي.
هئہ هئہ هئہ هئہ هُوءَ،
دل چورائي وئي.
ڇا تہ ادائون هُئس،ِ
قاتل نگاهون هئس.
چوڙين سان ڀريَل،
ٻيئي ٻانھون هئس.
هارُ ڳچي ۾ هُئس،
چيچَ ۾ ڇلڙو هئس.
پاتل اکڙيُن ۾ِ،
ڪَھِري ڪجلڙو هُئس.
مَتيون منجهائي وئي،
هَوش اُڏائي وئي
هئہ هئہ هئہ هئہ هوءَ،
دل چورائي وئي.

وِڄَ وراڪَا هئي.
تجلا تجلا هُئي.
سونھن جي راڻي هُئي،
حُسن جي ملڪا هُئي.
وارَ ڪلھن تي هُو،
آئي ورائي هُئي.
واھہ جو پاڻ کي هُو،
آئي تہ ٺاهي هُئي.
تنُ تڙپائي وئي،
وَڻَ ئي وڄائي وئي،
هئہ هئہ هئہ هئہ هُوءَ،
دلِ چورائي وئي.