لبڙن جي گُلابُن تان، مُرِڪن جا اُڏنِ پوپٽَ.
ٿِي سانجهہ پوي سُرهي، ٽھڪن جا اُڏنِ پوپٽَ.
جلون کي پَسي تُنھنجي، ٿا هوشَ وَڃنِ گُمِ ٿِي،
مَنَ مَنجهہ اُٿِي جهومي، جذِبن جا اُڏنِ پَوپٽَ.
ماحول پوي مھڪي، ٿئي سارِي فضا معطر،
چَپَ کولين جڏهن پنھنجا، لفظن جا اُڏن پوپٽَ.
نومبر جي مھيني ۾، آ جسم پگهر ۾ شَلُ،
تو جِسمَ جوانِيءَ مان، شُعَلن جا اُڏنِ پوپٽَ.
ها سُونھن ڏسِي تُنھنجي ٿا شعر چونِ شاعرَ،
ٿا بيتَ، غزلَ، وايُنِ، گيتنِ جا اُڏنِ پوپٽَ.
مان دردَ جو ماريل هان، غمگين رهان هردم،
هِنِ لُڙڪ اکيُن ۾ ۽ سُڏڪن جا اُڏنِ پوپٽَ.