لفظ تڙپن ۾ لُڇن ٿا، شاعري جي روپَ ۾.
سُور سُڏڪن ۽ رڙن ٿا، شاعري جي روپ ۾.
ساھہ ڪَئي ٿڌڙا کڄن ٿا، شاعري جي روپَ ۾.
خوابَ پُرزا ٿي چڀن ٿا، شاعرِي جي روپَ ۾.
دل صفا آهي چري ۽ اُن چري کي ڇا ڪجي؟
دل کي دلبا ئي ڏجن ٿا، شاعري جي روپَ ۾.
جن ڦٽنِ تي مرڪ جو مرهم رکي پٽيون ٻڌم،
ڦٽَ اُهي اکلڻ لڳن ٿا، شاعِري جي روپَ ۾.
جي ڪيمِ دل ۾ دفن، ڪنھن ساڻُ سليَمِ ڪينڪي،
راز سي ظاهر ٿين ٿا، شاعري جي روپَ ۾
لوڪ کان جيڪي لڪايم، لُڙڪ سي لارون ڪري.
روز ڪاغذ تي ڪرن ٿا، شاعري جي روپَ ۾.
آسَ ۽ آٿت سندي جيڪي سمھاريم هنج ۾،
درد سي جاڳي پون ٿا، شاعري جي روپَ ۾.