ڏات نه آهي ڏک، جيئن تو سوچيو وائڙا!
مون ته سڀئي سُک، گهوريا هڪڙي گيت تان.
هُن جيئن ڦيري ڄڀ، ڦڙي جهٽي چپ تان،
*مُرڪي پيو نڀ، وڄ سان ڪڪر ڪنڊ ۾.
ڪُهه ڄاڻان ڪنهن ويل، وڄ وراڪا ٿي وئي؟
هيءَ جا ڦٽ اُکيل، تنهنجي پهرئين پيار جي.
راتوڪا سڀ سانگ، هُيا هڪڙي ڪنوار لئه،
هاڻي ڪيڏا ڪانگ، اُڏرن شاديءَ ڀَت تي!
ماٺ بُري آ موت کان، تو ڪيئن پوريا چپ؟
*هونئن به ايڏي جهپ، چڱي ناهي چاهه لئه.
مون کي تنهنجي سار، اڄڪلهه ايئن ولوڙيو،
ٽهه ٽهه ٽُٽا ٽار، جيئن ڪالهوڪي مينهن ۾.
*نڀ= آسمان
*جهپ= ننڊ