تڙ سارو ويران، پاڻياريون ڪاڏي ويون؟
سانجهيءَ سج حيران، بيٺو سوچي ماٺ ۾.
شال نه ڪري ٻولڙيون، پرين پرايون،
سدائين سايون، جنهن سان ڪوتا ٽارڙيون.
سدا تنهنجي سونهن کي، منهنجي ڪوتا واڙ ،
ڪري نه جيئن جاڙ، سمئه ساڙولو ڪڏهن.
ان جا سپنا ٽاڪئان، ان جي ڪڍ نه لڳ،
نينگر جيڪا دڳ، وٺيو وڃي وڄ جان.
ان جا سپنا ٽاڪئان، ان جي ڪڍ نه وڃ،
ڪائي ڳالهه ته مڃ، دُکي ٿيندين هينئڙا.