ڇوڪر ! هيءَ گُليل، هاڻ نه ماريندي وهيو
ڪائي ڪائي ويل، هوندي آهي ڀاڳ جي!
مٽي هاڻا پيرڙا، ٻيٽاريءَ تي ٻگهه،
اهڙي ڪهڙي سگهه، ڊوڙي مڇيءَ پوئتان؟!
ڄاريون ڪاريون اُس ۾، ڪيڏا تتا ڏينهن!
ڀرجي گرجي مينهن، ڪُهه ڄاڻان وسندا ڪڏهن؟
ڪنڊا، سُڪل ٻيريون، ڪڪا پن، نمون،
ڳالهيون پن ڇڻ جون، وڻن اوريون واءُ سان.
*سانجهيءَ ويلي سوجهرا، جاڙيءَ مٿان شام،
اهڙي ڪهڙي مام؟ جا مون سمجهي ڪونه آ!
سانجهي ڳاڙهي رنگ ۾، جهلڪي ٿي جاڙي،
ڄڻ ڪائي ساڙهي، مُنڌ اُڇلي مانڊاڻ تي.
*جاڙي= منهنجي ڳوٺ ۾ هڪ ڍنڍ