ڪيڏا بيت بسنت ۾، تولئه سرجيا مون
او شل تن کي تون، پڙهي مونکي ساريئين.
آيا اُڀري رات جو، سُپني جهڙا چپ،
*هاڻي ڪهڙي جهپ، هاڻي ڪٿ مان هيکلو؟!
ڏاها! منهنجي ڏيهه جا، تون ڇو ايئن اڻڄاڻ؟
سنڌ گهري ٿي سوجهرو ۽ تون اوندهه ساڻ!
ڪڏهن منهنجي ڀاڻ، ڦُٽندي باک بسنت جي؟
چورائي ويو ننڊڙي، چنڊ هُيو يا چور،
پوئين رات چڪور، سوچي سُڏڪيو ماٺ ۾.
ان کي ڏسي ڇو؟ اُڏريا هنج تلاءُ مان!
ننيگر لاٿو جو، چولو پنهنجي چت تان!
* جهپ = ننڊ