سوايون
هلڪي دز گلابن تي.
ٿڙندي نڪري وئي دور
ڪنهن تي وڄ جي اک پئي؟
مڌ مٺو آ ماکيءَ کان،
تنهنجي ڄڀ ڪڙي آهي.
سَوَ سَوَ سانگ ڪري ٿي ڪوتا،
ڄڻ ڪو تنهنجو پاند لڳس.
آئي ته سارا ڇنندي ڇيهه
ڇوليءَ لاءِ نه ڪپ تي ويهه.
ستارا ڇير ۾ پوئي، ٽلي ٿي واهه جو وينگس،
سڄو ئي پنڌ پاڳل آ، رڳو هيءَ لڪ ڪونهي ڪو.
صليب جاڳ جا گيهلي، اکيون پهتيون اوهان تائين،
مسيحا ننڊ جا ! تو وٽ، مگر ڪو خواب ئي ڪونهي.
ميگهه الائي ساريو ڪير؟!
ساري رات رُنا بادل.
سدا روپ تنهنجو وسيو مينهن ٿي،
اسان جي اٻالي ڪويتا مٿان.
وينگس آهي دريا جو آر،
جنهن کي چاهي تنهن کي پائي.