منهنجا ڦٽ فراق! چڪيا پَلُرَ پيءَ ڪري،
ڪيو آهي مذاق، مون سان هيل به مينهڙي!
پيرن هيٺان ڌرتتي، منزل ڏاڍي ڏور،
*مون سان گڏ منظور، آهي ڪوتا ـــ پنڌ ۾.
سرجڻهار غريب، ڏسي بنان ڏوهه ڀي،
*ڪيڏا هٿ حبيب! مون تي لوڪ کڻي کنيا!
واهڻ، ڪاڙهو چيٽ جو، ڇوري پيرونءَ پاٽ،
وسري مون کي واٽ، الئه ڪٿي پنڌ هو؟!
توکي ڪائي سُڌ آ، او نيرا آڪاش!
ماڻهن ڪيڏا لاش، پوريا تنهنجي ڇانوَ ۾.
گهُوري هن کي رات جو، چنڊ جهلي چؤسُول،
چئو ڪو اهڙو ڦول، ڏٺو آ تو ڏيهه ۾؟
*فراق= شاعر دوست فراق هاليپوٽو
*منظور= شاعر دوست منظور سمون
*حبيب = حبيب ملاح منهنجو شاعر دوست