اکين کي روڪ او نينگر!
صفا رولاڪ پوپٽ جيئن
وهيءَ جون واس ٿيون ڳولِن
چڪوري جيئن ڪڏهن چريون
نه چهرو ـــ چنڊ جي پسجي
ته پوءِ آڪاس ٿيون ڳولِن
مڃون ٿا ! خواب جي آهن
انهن جو ڪوبه مُل ناهي
اکين ۾ جيئن ٽڙن ٿا هُوءَ
سندن مٽ ڪو به گل ناهي
مگر هيءَ جڳ جيڪو آ
انهي وٽ عشق جو ماپو
دماغن جو خلل آهي
تڏهن ٿا چئون ته اي نينگر !
اکيون ڪنهن چنڊ چهري کي
ڏسي آيون ته روئينديون
(۽ پوءِ ميگهه جي موسم ــــــ
۾ پنهنجا درد ڌوئينديون)
(۽ پوءِ ميگهه جي موسم ــــــ
۾ پنهنجا درد ڌوئينديون)