ايئن نه تن کي ٿيڙ، کڙو هڻي کيت مان
مالهارين جو ميڙ، آيو جيڪو ان تي.
اڄ تائين تنهن کي، پون وڍ وجود ۾،
پَسايئي جنهنکي، آريءَ جهڙا انگڙا.
هر پل ٿڌو هانوَ، هن جي نيڻ نهار سان،
ساري گهر لئه ڇانوَ، هڪڙي نار ننڊاکڙي.
هيءَ جو پيو واٽ تي، جهنگ ڪڪڙ وڙڪي،
ڪاريهر ڪڙڪي، شال نه ان جي ڪنڌ تي.
ناهي ڇلر ڇٽ، هيءَ ناري جي نينگري،
کلندي جنهن جي کٽ، ان جو ويڙهو واسبو.