اچ ڏس! ساري شام ڀڄي ٿي
سارا وڻ اشنان ڪرن ٿا،
تن جي هر ڪا لام ڀڄي ٿي
ڄڀ ڪڍي ٿي وڄ ڪڪر مان،
ڄڻ ڪو ڪاريهر ڏمريو آ
ڦوڪ اچي ٿي ڏهر ڏهر مان
تون ته اڪيلو ناهين نگر ۾
مان به ته توسان بيٺو آهيان
نفرت جي هن هيڏي ڄر ۾
مون ڪٿ توکي ٽوڪيو آهي
نيٺ ته وڃڻو آهي توکي
ڪنهن ته هوا کي روڪيو آهي؟
اچ ڏس، سارا کيت کڙيا هن،
جو ٿو بادل وانگي مرڪي
تنهن جي من ۾ ڦول ٽڙيا هن
اچ ڏس، آئون اهو ئي آهيان،
ڄاڻان ٿو آ ڏات رڳو ڏک
پوءِ به ويٺو گيت ورهايان.