تنهن کي ساهه سمائيان، ڳچيءَ ڳر لائي
جنهن کي مون چاهي، ڀوڳيو ساري زندگي.
ڪٿي آهين تون؟ ڪيڏي مون کي اُڃ آ!
ڀُليون گهڙي گهير تي، ڪيئي وار اکيون،
سڀ تڙ ڍونڍيا مون، پاڻياري! تو پوئتان.
هُوءَ جا کِل ۾ ويڙهجي، ٻري ڏي جو تون،
تنهن تان واريا مون، ڪيئي ڏياري ڏيئڙا.
ايڏي اُتر واءُ ۾، ڪٿي ويندين تون؟
دکي ٿيندين تون، هيڪل پسي پاڻ کي!
اڳ نه اهڙي پيهه، مون تي ڪويتا ڪئي،
واٽون ٺاهي ويهه، آيون سٽون اُڀ مان.
بوندون آڻين تون، ڇانئي ڪڪر ڪارڙا،
او شل ڄاڻين تون، مٺي منهنجي اُڃ کي.