وسي اُڪاڻا، ڪڪر ڪارونڀار جا
ساهه ٿيا ساڻا، ساري ڪنهن جي ساٿ کي.
ڪنڊيءَ ڏار لڳن، ٻاجهارين ٻانهن جيان،
پکي جيئن اچن، تن سان پون ڀاڪرين.
ڪيڏا ڪونجن گس، هن نيري آڪاش ۾!
ڪيڏا بادل ڪس، ڪامڻ ڪَتيءَ ڏينهڙا.
نه ڪو ڏيئو ڏيهه ۾، چوڏس اُڀ ڪارو،
چنڊ نه ڪو چارو، مون سان تنهنجي پنڌ ۾.
ڀِٽ مٿي هي ڀيلڻيون، چهڪي چڪر ڏين،
کنڀيون ٿيون ڳولين، ڳالهيون ڪندي ڳُجهه جون.