ايڏا ڀاڪر موهه مان، ڪنهن کي پاتئي نار؟
جو هيءَ ويڙهيل وار، هاڻي اُڏرن واءَ ۾.
جهولي کڻي پٽ کي، ٽهه ٽهه ٽڙي ٿي،
ڪيڏو کڙي ٿي، ناري پونم چنڊ جيئن!
*آهي ڦاٿو آدمي، پرڪرتيءَ ۾ ڄڻ،
ڪيڏا هرڻ ڌڻ، آجا گهُمن جهنگ ۾.
جتي اَسُر ويل ٿي، ماڪ ڌُئاري مُک،
ڇڏي سارا سُک، اتي اڏجي ڳوٺڙو.
*کنڀ کنڊيري واءُ ۾، ڪينگر ڪنڊيءَ تي،
گهوري مڇيءَ کي، سانجهي وير تلاءُ ۾.
وڍي ويرو تار، سارا انگ عُشاق جا،
آ ڪنهن ڪنهن جي سار، تِکي ڪاتيءَ وانگيان.
ڪهڙي ڪهاڻي، ان سان وابسته هئي؟
راڄوخاناڻي، ڇو ٿو هُري هانوَ ۾!
* پرڪرتي= ڪائنات
* ڪينگر _ هڪ پکي (King Fisher) جيڪو هوا ۾ غوطو لڳائي مڇي پڪڙيندو آهي.