هاڻي سي الائي، هوندا ڪهڙي ماڳ تي؟
ڇڪي ڇاتيءَ لائي، جنين ڏوراپا ڏنا.
هوا ٻانهن_هار، توڙي ڦهلايا گهڻا،
لوڏي ليارن ڏار، وهيا اُڏري ويا هليا.
ڪپجي ويندي جڙ، ڇا ايئن هستيءَ _ وڻ جي؟
وسرندا سڀ وڙ، جيڪي تو مون سان ڪيا؟
هاڻ ته سانوڻ مينهڙا، بادل بس نه ڪن،
ساري رات وسن، اکڙيون اوهيرا ڪري.
ڇا سانوڻ جي مند ۾، جڏهن جهُڙ ٿيندا،
مونکي سڏيندا، ڪوٺي ڪڪر ڇانوَ ۾؟