ميان! ايڏي ماٺ! توکي ڇو ويڙهي وئي؟
ڇا تو ڏٺي ڏاٺ، آهي ملڪ الموت جي!
ڏاڍا ڏنگا ڏار، کارو کٻڙ واٽ تي،
لنگهي جيڪا نار، چُمن ان جي چڳ کي.
ريتي ساري رت، پکي ڪريو پٽ تي،
پڌري ٿي پئي پت، آدم جي اولاد جي.
سکي ٻکي ٻک ۾، مٿان جهُڙ ڇانئيو،
ڪوڙ متان ڀانئيو، هن مايا جي موهه کي.
سکي ٻکي ٻک ۾، سونا سانوڻ ڏينهن،
چمڪن چانديءَ جيئن، رُسامي جون راتڙيون.