آيا هري هانوَ تي، مينديءَ رتا هٿ
ٻهه ٻهه سوني نٿ، ڇڻ ڇڻ چوڙا ٻانهن ۾.
روڪ نه سکيءَ راهه، ڇڏ ته گڏجي ميت سان،
متان ڪائي آهه، ڊاهي تنهنجي ڊوهه کي.
ايئن نه آڌيءَ رُل، چارا ڀيٽي چنڊ سان،
ڇاتي لڳي ڇُل، سارا ڳُجهه پرينءَ سان.
چپن ٿڌا ساهه، هر هر اکين مينهن،
امڙ! مونکي نينهن، ڪيڏا ڏولاوا ڏنا.
آهي هاڻي ياد ۾، رڳو مٽيءَ مر،
*ڪنهن جي بُٺيءَ ڀر، مون ٿي سوچيو ماٺ ۾.
* بُٺيءَ _ قبر.