فرق
سمنڊ ڏانهن کلي ٿي
۽ آئون روز
جل پرين کي
وار سنواريندي به ڏسان ٿو
پر پوءِ به
شاعريءَ جا ناسي بادل
منهنجي تخيل جي آسمان کان
پاسو ڪري گذري ويندا آهن
۽ هُوءَ ڇوڪري
جنهن جو گهر
شهر جي آخري ڇيڙي تي آهي
روز الاءِ ڪيترا اڻ لکيل نظم
پنهنجي پوتيءَ جي پَلَوَ مان ڇنڊي
انٽرنيٽ ڪيفي ۾ هلي ويندي آهي.