ساري تنهنجون ڳالهڙيون، ديد وڌم در ۾
اڄ جو اتر ۾، ڏٺم ڪڪر مينهن جا.
آءُ ڪڏهن تون مينهن جيئن، اکيون اُڃ لاهين،
رڳو ٿيون ٺاهين، خالي ڪڪر آس جا.
تارا تارا راتڙي، چنڊ ته ڪنهن ٻي جاءِ،
ڪوئي ڪيئن ٻڌاءِ، هوندو ڪنهن جي هنج ۾.
جوڀن ڀريل ٿانو جيئن، هاري نه ڇڏجانءِ،
ڳولي ڪو ٿر ٿانءِ، پيئجان وٽيون مڌ جون.
ساري سکيءَ ساٿ اڄ، ڇُلي ٿي ڇاتي،
ڪڏهن جنهن پاتي، مُرڪي ڳل ڳراٽڙي.