سدا سائي سنڌڙي تنهنجو الله نبي وارث
توتي لطف لطيف جو تون پنۡوهارن پارسُ
تن جوڌن کي آ جَسُ، جن توتان سِر صدقي ڪيا
شاعري
واڪا منهنجي وس
واڪا منهنجي وس! هڪ بهترين شاعريءَ جو مجموعو، لاجواب احساسن ۽ جذبن جي ترجماني آهي، ۽ هر غزل (ڪلام) ۾ اتساهه ڏيندڙ خيال نظر آيو.
- 4.5/5.0
- 2512
- 608
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- قريشي نعيم الله ”صابر“
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- حق ۽ واسطا محفوظ
- عرض حال
- نعيم الله صابر ــ غزلن جي رنگينين ۾
- تاثرات
- حمد باري تعالى
- نعت شريف
- نعت 2
- نعت 3
- معراج واري رات
- آيو رمضان آ تڙيو شيطان آ
- الوداع اي ماهِ رمضان، ماهِ مهمان الوداع
- ڪيو مولا عبادت لاءِ پيدا هڪ حرم آهي
- ڪربلا
- هر ڪو چوي ٿو منهنجو رهبر حسين آ
- جاڳ ڀٽائي
- سدا سائي سنڌڙي تنهنجو الله نبي وارث
- واهه واهه جو ڀٽ تي دلبر عبد اللطيف آهي
- قلندر لعل سيوهاڻي ٿيو مشڪل ڪشا باني
- مست قلندر مست قلندر مست قلندر لعل
- رحلت بابا عبدالرحمٰن مست (22 مارچ 1971ع)
- پهرين ورسي - بابا عبدالرحمٰن مست
- ٻئين ورسي - بابا عبدالرحمٰن مست
- امڙ مٺڙي
- هڪ شهيدِ ڪربلا آ، هڪ جمهوريت جو شهيد
- بڻيو نونهالن لاءِ گلشن ادب
- ديوان شوق
- استاد
- هاري
- راءِ بهادر اوڌا داس دل ۾ رکي هئي جيڪا آس
- حيدر بخش جتوئي
- ڏينهون ڏينهن في نه وڌاءِ
- ڇا مليو تعبير آ اظهار پاڪستان جو
- موهن جو دڙو
- پنهنجي گهر ۾ سکي ٿي گذارين
- منظوم خط : سعيد اختر قريشي مسقط ڏانهن
- پياري سنڌ او پياري سنڌ
- سنڌ جي مون گهري آزادي آ
- اباڻن ڪکن کان ڪيون ڇو ڪنارا
- سنڌ سان پيار ڪيو- اَهڙو اقرار ڪيو
- ڇو ڪُٽِيو ڇو لٽيو ٿا توهان
- انصاف ڪر
- حڪومت جي دعوى ٿا ڊاهيون اڏا
- ملڪ جا آهيو محافظ قوم جا قاتل نه ٿيو
- عيد مبارڪ
- بيت
- چئو سٽو
- او قاتل ويٺو ڪهندو رهه قربان هزارين ٿي ويندءِ
- علم پرايو آن وڌايو شان وڌايو مان وڌايو
- ٿر واسي
- نظم - مٽيءَ جو مانُ
- هن گاري مان ٿا ڪوٽ ٺهن
- جنهن جنهن جي گنديءَ ۾ داڻا آهن تن جا چريا سياڻا
- جيجل
- غريب جو گذارو
- زندگيءَ جي صدا آهيان، ڇو ٿيو بي بقا آهيان
- تنهنجو آهيان تنهنجو آهيان
- روز هنن رستن راهن کان تنهنجا پڇايان پار
- هيءَ ڳالهه آ پر ڪيف دلفريب نظارن جي
- وائي (مالهي)
- منهنجي مسڪن اڳيان تون اڳهاڙي وئين
- اڃا تون نه آئين وري عيد آئي
- غم آهي تنهنجو گهڻو مونکي مٺا منٺار
- ڇاتي ڇلڪئي ڇو ٿي ڇوري
- ڇو مون کان منهنڙو موڙين ٿو
- ڇو اڃان ٿو ڪرين حجاب سڄڻ
- سنگدل آهين ته دل تي مان به ٿو پٿر رکان
- ڏنگا ڏير مونسان ڏاڍي ڪري ويا
- تهذيب ثقافت جي بي مثل ڪهاڻي آ
- دوست ڀي رکڻو اٿم پر دوست ئي ڪن ٿا دغا
- پهتس جو ڪنهن وٿاڻي منظر ڏٺو مون هي
- منهنجو عشق آ اکين جو ٻڌ تون منهنجي زباني
- جا چاش ملي تنهنجي چاهه منجهان
- توسان مان پيار ڪيو، ٻيو نڪو يار ڪيو
- ٻڌايان ٿو ڳالهيون ڳڻن واريو ڳچ
- ناتو نينهن نڀايون
- بغير نقطي ڪلام
- تڪيان تنهنجون راهون ورن ڪڏهن وارا
- عاشقن لاءِ يار جو ديدار ئي بس عيد آ
- خزان جو خاتمو ٿي ويو چمن ۾ تازگي آئي،
- ڏس ديد ملي ديد سان ٿو پيار ٿي وڃي
- من مندر ۾ آڳ مچائي روڳ لڳائي ويندي آهي
- دلربا دلدار دلبر ناز نخرا ڏي ڇڏي
- ڇو مون کان رُسي تون وئين يار پيارا
- لٽيري جو چهرو چتائي آ ڏسڻو
- آمدِ راحت جا آهن ڏينهڙا
- ياد آ
- قربان ٿيا ڪيئي حسين مست قدم تي
- پيدا ڪيو جهان ۾ هڪ اضطراب ٿي
- ڏس ڏينهن ختم ٿي سارو ويو سج جو به نشان آ ڪونه رهيو
- اڄ يار جي چشم ۾ خونمار بيٺو آ
- سيٽ وارن جا ناهيون سنگتي، قرب وارن جي قدمن ۾
- درد وارن کي دلاسو ڏيو مٺا دلدار جو
- منهنجو توسان پيار آ ڪيئون اقرار آ
- مٺا تو سوا مان وساريو زمانو
- ڀڃي ڀورا ڪرين ڇو ٿو جڏهن تڪميل تون آهين
- حسينن جي هجي بازار ديوانه لڀي پوندا
- ٿيو دل جو توسان سودو ساري عمر پيو گذارجاءِ
- امانت
- غير آ غير ته پنهنجو به پرايو يارو
- حالات ناسازگار
- تنهنجي دنيا جو نقش ٻيو آهي
- قطعا ۽ بيت
- اقوال زرين
- آزمايو ويندو
- دوستي نه ڪجي
- ظاهر نه ڪجي
- ڀڄ پري
- ڀروسو نه ڪجي
- شڪايت نه ڪجي!
- ضروري ته آهي!
- نه کائجي
- قبول ڪجي
- هار (شڪست) مڃجي
- حماقت جي نشاني آهي!
- اچي ٿي!
- وٺون ڀاڄي ڪا ڀلي
- اشارن جي ڳالهه ڪر
- هاڻي ته نه نڪي هار نه سينگار ٿو گهرجي
- نثر
- سنڌي زبان جا مسئلا
- استاد جا فرض ۽ ذميواريون مضمون (نثر)
- بزم گلشن لطيف شڪارپور
- ڪهاڻي : ”ڀورل خان جي بستي“
- چاهه جي چهنڊڙي
- بئڪ ٽائيٽل
توتي لطف لطيف جو تون پنۡوهارن پارسُ
تن جوڌن کي آ جَسُ، جن توتان سِر صدقي ڪيا