قربان ٿيا ڪيئي حسين مست قدم تي
ڪنهن کي ڪو لڳو پاسو ته ڪو ويٺو آ لم تي،
بس خالي ٿين کيسا ٿا هن ريت رسم تي،
زيبائشي سامان حڪومت ته ڪري بند،
سينگار سڄا راڄ ٿا ڪن ڪنهن جي رقم تي،
ڪري لعل وري لب کي لپسٽڪ جو هڻن ٿا،
پوءِ بوسي ڏيڻ ڪاڻ دلاسي تي ڪو دم تي،
ڇا ڌار ڪجل ڪاري جي ڏس ڪيئن ٿا ٺاهن،
تلوار کي ڇا آهي مجال ان سان قسم تي،
وري واهه جي رنگت ٿا سڄي منهن کي مکن،
ڄڻ ٽانڊا ٿا جرڪن ڏسو ڪنهن جي چلم تي،
واهه واهه ڦڻي آهي گهڻي هن جو کڻي،
وارن کي هڻي ٺاهي اڻي ڪنهن جي عِلم تي،
وارن ۾ هي ڀرون تي ڇا چمڪاٽ ٿا ڏسجن،
شرمايو ستارن آ ڏسي چنڊ جسم تي،
ڇا ننهن جي مٿان سونهين ٿي ناخون جي پالش،
ڪري مهندي رتا هٿڙا هلي ڪنهن جي رسم تي،
ڏسي پير به هٿڙن جي نزاڪت جيان ”صابر“،
”قربان ٿيا ڪيئي حسين مست قدم تي“
16 آگسٽ 1972ع