نظم - مٽيءَ جو مانُ
اڄ اهڙو هڪ اعلان چوان،
غم کان هڪڙي عورت گهايل،
ڇتا ڇڙيل ۽ منهن ڪوماڻيل،
ويٺي پيئي ڌوڙ وسائي،
پار ڪڍي ارمان چوان، هن مٽيءَ جو ٿو مان چوان،
ڪنهن شخص کي ڪاوڙ جو آئي،
تنهن چيو پيَهءِ منهن ڇائي،
هن طرح غصي کي گهُٽي ويو،
ڪيئن ڪاوڙ ٿي قربان چوان، هن مٽيءَ جو ٿو مان چوان،
هن کي ننڍڙا ٻالڪ ڀانئن،
ڳوهي مٽي روح ريجهائن،
واه واه جا رانديڪا ٺاهن،
هوش ٿئي حيران چوان، هن مٽيءَ جو ٿو مان چوان،
ڪٿي سنواريل لاش ڏٺم،
ڪٿ الحد جي به تلاش ڏٺم،
مڻ مٽيءَ جي هيٺان لٽِبو،
ڪو هڪڙو اڄ انسان چوان، هن مٽيءَ جو ٿو مان چوان،