ٿر واسي
چئه ته انهيءَ سان ٺاهه نه آهي
هڏڙن جو آ پڃرو ماڻهو
جنهن تي کَلَ ۽ ماهُه نه آهي
ڪين گهرن ٿا واهه ۽ ننديون
ڪنهن ڀي چؤڪ تي چاهه نه آهي
ٿين ٿا گجگوڙ به ٿر ۾
وسڻ تي ويساهه نه آهي
ڪو نه ملِي امداد اٻوجهن
ڪنهن کي پيو ڪهڪاءُ نه آهي
ڪڏهن ته ڪرندو مينهُن مَنَهَنِ تي
ڍؤر ڍڳا هن گاهه نه آهي
ڏڍُ ڏبو آ يار ڏکين کي
چنڊن کي ڪو چاهه نه آهي
رزق جو مالڪ خدا آ ”صابر“
بک ۾ مئو ڪو ساهه نه آهي