ياد وسري ويل نه ساري ٿي.
خود کي ويسر به ڄڻ وساري ٿي.
پنهنجي هن زندگيءَ کي ڇا ڪريان!
پاڻ سڌري، نه ئي سڌاري ٿي.
دوستي ٿي لڳي ڏکي ڏاڍي،
ٿي ڌتاري ۽ پوء ڌڪاري ٿي.
فرق پئجي ويو رفاقت ۾،
بد مزاجيءَ جي مار ماري ٿي..
سک جو ساٿ چند گهڙين جو،
درد کي دل وري پڪاري ٿي.
ڳالهه هن ڪئي عجيب لهجي ۾،
ريءَ جواني، جواني گهاري ٿي.
پڪ سکي! ان ۾ ايندو وڻجارو،
ڏس هوءَ ڪشتي لنگر اتاري ٿي.
ساڻ خوشبوءِ خواب ۽ مرڪون،
گل نظر نينهن جي نهاري ٿي.