ڪو تعفو ڏيان، سوکڙي ڪا ڏيان،
سڄي شاعري تنهنجي نالي لکان.
ڪوئي فرق ماضي نه آ حال ۾،
کولي ڊائرين کي ٿو هر هر پڙهان.
پيو آهه ڦاسي نوي پيچ ۾،
چوي ٿو نوي مان پورو سؤ ڪيان.
ٻئي هڪ ٻئي جون ٻڌن دڙڪنون،
ڪڍي دل مان سيني ۾ تنهنجي رکان.
گهٽي تنهنجي منهنجو آ ڄڻ رهه گذر،
گھٽي ان سان ٿو مان اچان ۽ وڃان.
ڏسڻ وانگي تو کي ڏٺو آ ڪٿي!
ڏسڻ وانگي هڪ وار تو کي ڏسان.
اندر جي آ هرکر ٿي اڻ جهل وئي،
اجازت سوا ڪيئن مان تو ڏي اچان.
چوڻ لاءِ مون وٽ گهڻو آ مواد،
تون ڄاڻين ٿو گل مان تو کي ڇا چوان.