گفتگو مان تنهنجو ڀرجي ويو آ من.
ٿي ٻڌائي تنهنجي لهجي جي ٿڪن.
چين جي ديوار آ روڪي رکي،
ڇو نه ٿي آخر گهلي پورب پَون.
ٿا لنوايون، يا نه ٿا سمجهي سگهون،
لفظ چپ چپ ۾ گهڻو ڪجهه ٿا چون.
ياد گيرن جي جهروڪن ۾ ليئو،
اڄ به اکيون راهه تنهنجي ٿيون تڪن.
تنهنجي ڪنهن خاطر خوشي، يا پنهنجي غم،
تون ٻڌاءِ ڪنهن جو ملهايان مان جشن،
خالي نالي جي سڃاڻپ ٿي ٿئي،
گڻ اوگڻ پوئتي رهجي وڃن.
ڏينهن اڻ واقف ۽ اڻ ڄاڻ آ،
رات رُت ۾ جيڪي گل ٿا رنگ رچن.