خدا کي خط کڻي لکجي،
مگر ڪنهن کان پتو پڇجي.
مٿي اڀ هيٺ آ ڌرتي،
خلا ۾ پير ڪيئن رکجي.
سڀئي بند برقي تارن سان،
لنگهن اهڙن تان ڪيئن لنگهجي.
اسان جي ديس جي سرحد،
خبر غيرن کان ٿي پڇجي.
ڏهاڙي سنگ باري آ،
شهر پنهنجي کي ڪئين ڇڏجي.
هٿن ۾ وقت واري جان،
جهلڻ سان تو ڪٿي جهلجي.
ويا پنهنجا پراوا ٿي،
انهن سان هاڻي ڇا ملجي.
ڪجي پوءِ گفتگو ٻئي سان،
سليقو اڳ ۾ گل سکجي.