نظارو ڪجهه ته نظرن کان گهري ٿو.
تڏهن نظرن جي چوڌاري ڦري ٿو.
وڃايل وقت جو ورجاءُ ڪهڙو،
هي من نئين وقت جي ڳولا ڪري ٿو.
برائي ۽ ڀلائي ڄاڻندي ڀي،
ٻڌائي ڪو ته ماڻهو ڪيئن کري ٿو.
اندر انسان جي احساس جو آ،
اهو پل پل جئي پل پل مري ٿو.
آ منهنجي دل، يا ويران گهر آ،
تمنا جو نه ڪو ڏيئو ٻري ٿو.
ميوزڪ منهنجي ڪمزوري رهي آ،
مڌر آواز من ۾ چنگ چري ٿو.
لڳائيندين ملم دلجاءِ جي گل!
آ لفظن لوڻ ٻرڪيو ڦٽ ڪُري ٿو.