نه ٿو اچين تون گھٽي آ پڇندي.
اها به ڄڻ مون جيان آ لڇندي.
اداس راتيون اداس ڏينهڙا،
مگر طبيعت اثر نه وٺندي.
نه ڪوئي ماڻهو، نه ڪا سواري،
سڃي آ ڪيڏي نه راهه لڳندي.
آ ريس ايندي هوا تي مون کي،
ننگو بدن جيئن آ تنهنجو ڇهندي.
لٿو ته مون وٽ ضرور ايندو،
تلاش سج ۾ نه رات رلندي،
ڪَتي نه هوندي وڇون آ اڀ تي،
انهن جي جوڙي حشر ۾ ملندي.
ڇڏي وڃان ٿو مان تو کي تو وٽ،
مان موٽندس جيئن ئي رات ٿيندي.
هوا ۽ شبنم جي ساٿ سان ئي،
ڪلي کُلي گل جو روپ وٺندي.