ڪنهن کي سڌ ناهي پنهنجي سورن جي.
خواب رهجي ويل اڌورن جي.
خرچ ٿي سُود ويو ثوابن ۾،
ميڙ باقي بچي آ مُورن جي.
ٿي ويا ڌار دور هڪ هڪ ٿي،
سڪ هاڻي لڳي سمورن جي.
ايترو ئي آ حق ڪارن جو،
ڌرتي ماتا نه آهه ڀورن جي.
سيڪ آيو نه پاڙيوارن کي،
منهنجي اندر آ آڳ کورن جي.
ٻيو ته ڪجهه ڀي رهيو نه گل تو وٽ،
صرف خوشبو رهي آ پورن جي.