تنهنجي ڪا ياد، ياد ايندي آ.
مون کي هيڪل نه پوءِ ڇڏيندي آ.
ٿي ويو پاڻ آهين پٿر، پر،
شيشي جي ڳالهه تو سان ٿيندي آ.
تنهنجي اک جي اها نه وئي عادت،
اڻ لکو ڪو اشارو ڏيندي آ.
وٺ اها واٽ جنهن سان وڃڻو ٿي،
واٽ کان پڇ نه ڪاڏي وڃڻو آ.
هي به نفرت جو آهه هڪ پاسو،
نينهن سان نانءُ ڀي ته نيندي آ.
شاعري کان نه روڪ گل مون کي،
روز نئين سوچ ڪا سڏيندي آ.