عجيب ڳالهين جو سلسلو آ.
ٻڌڻ جو ڪنهن ۾ نه حوصلو آ.
خبر نه آهي ڪٿي هُو هوندو،
ٽٽل زماني کان رابطو آ.
پنجاهه سالن کان پوءِ ڏٺو مون،
شهر هي ساڳيو آ، يا ٻيو آ.
اسان ٻنهي جي گهرن جي وچ ۾،
چئن ته قدمن جو فاصلو آ.
مون کي آ منظور ٻنهي رخن کان،
ڪيو تو جيڪو ڀي فيصلو آ.
خمار منهنجن اکين ۾ هو، يا،
اکين ۾ آئيني جي نشو آ.
نه پنهنجي حالت تي غمزده ٿي،
دنيا جو ئي حال گل برو آ.