بي قيمت آ اهو گل جو.
نه ڪنهن اک ۾ کُليو هوندو.
دکن سان عمر جنهن گهاري،
سکن جو نانءُ ڇا پڇندو!
مڪمل ماٺ آ ٿي وئي،
ڳليءَ جو شور ڪاڏي ويو.
کُلي جئين لحد لفظن جي،
دفن جو هو لکيو آ سو.
ڪهاڻي، جو متن ڇاهي!
ٻڌڻ واري ڪٿي سمجهو!!
نظر ويئي فلڪ تائين،
آ اڳتي ڇا ٻڌائي ڪو.
اهو گل شعر شاعر جو،
بنان ڳڻ ڳوت جي لکيو.