ٿيو آ وقت ايندو ناهه مون وٽ.
رڳو جملو اهو ويٺو نه تون رٽ.
زمانو ڪيڏو اڳتي آ وڌي ويو،
زماني ساڻ پنهنجي ڀي ته اک پٽ.
ائين تنهنجو کلڻ آهي اجايو،
تڏهن کل هاريل بازي جڏهن کٽ.
ورهاست آ مقدر يا خدا جي،
مليو ڪنهن کي گهڻو ڪنهن کي آهي گھٽ.
سواري ٿي وڏي ماڻهوء جي گذري،
سڄي هن روڊ رستي کان پري هٽ.
جيئڻ چاهين ته ڏي جيئڻ ٻين کي،
نه پنهنجي مرڻ کان اڳ ۾ قبر لٽ.
ائين ڦاسي نه پؤ اکرن انگن ۾،
نه پنهنجي راءِ پرائي راءِ تي مٽ.
ٻين آڏو نه هلڪو پاڻ کي ڪر،
ڪو ڪم آدير سان ٿيندو ڪو جهٽ پٽ.
سٽون ناهن اهي گل آيتون هن،
سٽن تي پنهنجو سارو ساهه سر سٽ.