غمگين رُت جو آ قسم.
حد کان نه وڌ تون رک ستم.
پوڄا ٻنهي جي ٿي ٿئي،
هڪڙو خدا، ٻيو آ صنم.
تنهنجو هئو هٿ، هٿ ۾،
۽ تار بجلي تي قدم.
ڄاڻي خدا ٿو ڀيدِ هي،
منهنجو ٿيو هو ڇو جنم!
سڀ ڪجهه ڇڏيو آ پيار تي،
ڇاهي خوشي ڇاهي الم.
تو ساڻ نيبهه شاعري،
جيسين به دم ۾ آهه دم.
سچ آ ڪڙو سچ ٿا لکون،
گل سرخرو آهي قلم.