ڏٺو اڪثر اکين تنهنجن ۾ الڪو.
ٻڌائين ڀي نه ٿو الڪو آ ڇا جو!
اڀاڳي مان سڀاڳو آ ويو ٿي،
خبر ناهي ڪٿان جو ڀاڳ ڦاٽو.
اندر ۾ اٺ سٽا ٺاهڻ جو ماهر،
۽ ٻاهر ڏس ته پتلو سادگيءَ جو.
چانڊوڪي چنڊ جي پوشاڪ آهي،
اماوس ۾ ته چنڊ هوندو اگهاڙو.
سبب آ، يا رکيل ڪو راز ان ۾،
ڇو تنهنجي اڄ نه محفل ۾ هُو آيو.
تصور ۾ رکيا تو هٿ اکين تي،
تصور ۾ اکين هو ڇرڪ ڀريو.
ڏسي آئيني کي حيرت وٺي وئي،
هو تنهنجي چهري ۾ منهنجو به چهرو.
نگاهن مان ڪيئي ويا رنگ گذري,
ڏٺو تو ڏي رڳو گل پل هڪڙو.