شاعري

گگن گونگو ٻڌائي ڇا

ڪتاب ”گگن گونگو ٻڌائي ڇا“ اوهان اڳيان پيش آهي. هي ڪتاب نامياري شاعر غلام نبي گل جي شاعريءَ جو مجموعو آهي. غلام نبي گل ڪيئي ورهه پاڻ ۾ پيهي شاعريءَ سان نينهن نڀايو آهي ۽ غزل جهڙي روايت پسند صنف مان اُهو ڪم ورتو آهي، جيڪو اسان جي ادبي تاريخ ۾ وڏي عرصي تائين ياد رکيو ويندو. غلام نبي گل زندگي جي سفاڪ حقيقتن سان اکيون اکين ۾ ملائي ڏسي ٿو پنهنجي تخليقي شعور جو برملا اظهار ٿو ڪري ۽ پنهنجي دؤر جي سياسي ستم ظريفي ۽ نڪمي پڻ کي وائکو ٿو ڪري. هُو لمحي ۾ جيئڻ وارو شاعر آهي. غافل ناهي وقت جي جبر کان، زندگيءَ جي لطافتن ۽ حسناڪين کان.
  • 5.0/5.0
  • 3677
  • 580
  • 3 سال اڳ
  • 0
Title Cover of book گگن گونگو ٻڌائي ڇا
سنڌ سلامت پاران
سنڌ سلامت ڊجيٽل بوڪ ايڊيشن سلسلي جو نئون ڪتاب ”گگن گونگو ٻڌائي ڇا“ اوهان اڳيان پيش آهي. هي ڪتاب نامياري شاعر غلام نبي گل جي شاعريءَ جو مجموعو آهي.

غلام نبي گل ڪيئي ورهه پاڻ ۾ پيهي شاعريءَ سان نينهن نڀايو آهي ۽ غزل جهڙي روايت پسند صنف مان اُهو ڪم ورتو آهي، جيڪو اسان جي ادبي تاريخ ۾ وڏي عرصي تائين ياد رکيو ويندو. غلام نبي گل زندگي جي سفاڪ حقيقتن سان اکيون اکين ۾ ملائي ڏسي ٿو پنهنجي تخليقي شعور جو برملا اظهار ٿو ڪري ۽ پنهنجي دؤر جي سياسي ستم ظريفي ۽ نڪمي پڻ کي وائکو ٿو ڪري. هُو لمحي ۾ جيئڻ وارو شاعر آهي. غافل ناهي وقت جي جبر کان، زندگيءَ جي لطافتن ۽ حسناڪين کان.

هي ڪتاب وجاهت پبليڪيشن، لاڙڪاڻو پاران 2013ع ۾ ڇپايو ويو. ٿورائتا آهيون پياري شهمير سومري جا جنهن ڪتاب سنڌ سلامت ڪتاب گهر ۾ پيش ڪرڻ لاءِ موڪليو.


محمد سليمان وساڻ
مينيجنگ ايڊيٽر ( اعزازي )
سنڌ سلامت ڊاٽ ڪام
sulemanwassan@gmail.com
www.sindhsalamat.com
books.sindhsalamat.com ڪتاب جو مطالعو ڪريو
ڪتاب بابت
سنڌسلامت پاران
اداري پاران
مهاڳ: آ سفر جي نظر مسافر ۾
پنهنجي پاران
چنڊ ايڪهين جو ائين اڌ گول جان.
جا سزا سَهڻي نه، سَهڻي ٿي پوي.
هر ڪوئي واقعو جاءِ پنهنجيءَ تي آ.
ياد وسري ويل نه ساري ٿي.
ڪم نه ٿا ڪن حواس پنج هاڻي.
جڏهن کان تو مون کان ڇنو آ تعلق.
نه ڪا دولت نه ڪا دنيا ٿو ڳوليان!
هجي گهر ۾ کٽراڳ حالت ڏکي.
ڇنڊ ڇاڻ ٿي رهي آ.
صنم آ، يا خدا آهي،
رقص ۾ هر وقت هوندو آجنون.
ڏٺو اڪثر اکين تنهنجن ۾ الڪو.
ڪنهن کي سڌ ناهي پنهنجي سورن جي.
لا علاج آ لڳي ڪا بيماري،
تو به ڳالهايو، مان به ڳالهايان.
قرب آ دل ۾ کنيو ڪَرُ.
سچائي ڪچائي اکر هڪ جو ڦيرو،
دل جي دروازي تي دستڪ پيار جي.
شعور کان ڪجهه مواد ورتو.
هي گلشن دل جو اجڙيو آهه اهڙو.
هو به ايڏو ئي ضدي آ.
دنيا جي نقشي کي کولي.
گفتگو مان تنهنجو ڀرجي ويو آ من.
ڏٺو ناهي اهو ارمان آهي.
ڪلهن تي آ جنازو چاهتن جو.
اک ۾ ان جي ڪي مئڪدا آهن.
نه ٿو اچين تون گھٽي آ پڇندي.
اڃا به جاڳن ٿا جيءَ ۾ جذبا.
مسافر کي سفر صحرا سجهي ٿو.
پيار سان ڀرپور اکيون.
جيت به ٿيندي هار به ٿيندي.
نظر ڪنهن کي ٿي ڳولي ڇا خبر آ!
آ ڦاٿو ذهن اکرن ۾.
بعد مدت هُو آيو آ گهر ۾.
بي نيازي نياز وارن سان.
ڪو تعفو ڏيان، سوکڙي ڪا ڏيان،
غلط رستي وٺي نه هل مون کي.
هجي شر کان محفوظ گهرجاءِ گهرجي.
نوان لفظ، قافيا ڪٿان آڻجن،
خدا کي خط کڻي لکجي،
من موهه ڏي مائل آ.
وڇوڙي جو ويلو اچي ٿو وري.
سک ۽ دک سان گاڏڙ زندگي آ.
ڳالهه آ تو سان ڪرڻي خلاصي.
تو ته ڇني ڇڏيو رشتو آ.
رام تنهنجي راڄڌاني.
تو ڇو اوندهه ۾ آهه اڇلايو.
آئينو روبرو رکجي.
ڇڪ ڇڪان ۾ زندگي گذري وئي.
حسن جي ڪرڻي آهه رکوالي.
ٿا چمڪن چنڊ ۽ تارا گگن گونگو ٻڌائي ڇا!
نظر ڪائي ابتي نهاري ٿي دل ۾.
ايمان وسري ٿو وڃي.
چتيون چتيون چهرو لڳو، پر خواب ۾.
ڪشمڪش ۾ زندگي آ.
وٿي وچ ۾ جيڪا پئجي وئي آ.
ٿيو آ وقت ايندو ناهه مون وٽ.
جا مِس ڪال آئي سا بي نام آئي.
جهلي بک نه جهولي ڪا خيرات جي آ.
عجيب ڳالهين جو سلسلو آ.
نظر کان آخر پڇا آ ڇا جي!
رفاقت جي سفر ۾ آهيان مان.
لڳي بازار نيلامي.
صديون سياست پراڻي راند آهي.
تير تاڻيل آ نظر جو مون طرف.
شرميلي شاهه آهي.
رشتن کي جو ڪٽي ٿو.
وقت کان هر حساب وٺڻو آ.
اڌورو حوصلو ڪهڙي آ ڪم جو.
هي ڌرتي اڄ ڇو لهُو لهان آ.
رنگ هڪ ۾ زندگي گهاري رڳو.
ٽن اچارن جو هي جيون لفظ آ.
بنان سبب جي ڇني تو سنگت.
مون سان گڏ رات جي ڀي ننڊ ڦٽي وئي.
بي قيمت آ اهو گل جو.
بهارو سمهي پئو نظارو سمهي پئو.
نظر تو مون طرف موڙي.
تنهنجي ڪا ياد، ياد ايندي آ.
سمنڊ جون لهرون اٿن ٿيون.
صحيفا آسمانن تان اتاريل.
سٺي سوچ رکندڙ آ ثابت دماغي.
درد دل ۾ آ گهر ڪري ويٺو،
غمگين رُت جو آ قسم.
جانِ هڪڙي لاءِ ٿو روئين پيو.
بارش جي هلڪي ڪڻ ڪڻ آ.
دل ۾ ڪنهن جي آمد ٿي آ.
برف جهڙو آ ٿڌو تنهنجو بدن.
سچ جي رستي ۾ ڀِت ٿيندي نه آ.
اجايو سجايو به ٿيندي ڏٺو آ.
ڀاڳ منهنجو نرڙ تنهنجي تي لکيل.
دوستيءَ ۾ اجنبيت بي دلي.
مان اتي آهيان جتي تون وئين ڇڏي.
حوصلا اڌما گھٽي ماري نه ڇڏ.
هڪ دفعو ثاني نظر ڪردار تي.
ايترو ئي بس ٻڌاءِ في الحال تون.
کڻي وڃ تون پنهنجا سڀئي خط کڻي وڃ.
ارادو هو سويري ئي سمهڻ جو.
نظارو ڪجهه ته نظرن کان گهري ٿو.
نه ڪا ياد آهي نه ڪو درد آهي.
ڇني تون وئين دوست ناتو پراڻو.
ڪتاب تي آيل ريٽنگ ۽ رايا

5.0

(ڪُل 0 رائين آڌار)

ڪتاب تي راءِ ڏيڻ لاءِ مھرباني ڪري لاگ ان ڪريو.

ڪتاب بابت وڌيڪ:

  • ليکڪ غلام نبي گل
  • ڇپيو ويو 2013
  • ڇپائيندڙ وجاهت پبليڪيشن لاڙڪاڻو
  • ڇاپو پھريون
  • عالمي ڪتاب نمبر
  • آن لائين ٿيو 10/Apr/2018
  • ترجمو آھي؟ جي نہ
  • ٽيڪسٽ ۾ آھي؟ جي ھا
  • لاٿو ويو 580 ڀيرا

ڪتاب ۾ ٽِڪليون