ايترو ئي بس ٻڌاءِ في الحال تون.
وقت ڪهڙي جي ڪرين ٿو ڳالهه تون.
حالتن جي ڊيگهه اوچائي به ڏس،
حد کان وڌ ٿو لڳائين ڇال تون.
ڄاڻ هوندي ايترو اڻ ڄاڻ ڇو؟
ڇو ٿڏن جو آن بڻيو فٽبال تون!؟
جانِ پنهنجي جو سڄو رت ست ڏئي،
پيار ٻئي جي کي نه ايڏو پال تون.
صلح ۽ جنگ جو اهو آ فيصلو،
هڪڙي هٿ تلوار ٻئي هٿ ڍال تون.
جيڪو ڪجهه ڪرڻو اٿئي جيئري ئي ڪر،
ڪيترو جيئندين صدي يا سال تون.
موت کان پوءِ ٻيو جنم آهي اگر،
پاڻ گل پنهنجو ڀريندين خال تون.