سچائي ڪچائي اکر هڪ جو ڦيرو،
ائين آ جئين آ سويرو اويرو.
اهو ٻيو سبق آ ٻيو آ فهم ڪو،
نه صابڻ سان ٿيندو صفا من ميرو.
دليلن جي ديوار هڪ ڇا ڪري پئي،
رهي ٿو گمانن جو چؤگرد گهيرو.
پکي مند مسافر هت آيا ويا ڀي،
نه پاڻي مٿي ڪنهن پکيءَ جو آ پيرو،
آ ڪيڏو نه حرص ۽ هوس ۾ آ ڦاٿو،
هجان مان مٿيرو اڃا ڀي مٿيرو.
اچي ياد مون کي اهو ٿو زمانو،
ملڻ ۾ نه ويرم هئي ۽ نه ويرو.
جدائي جي صحرا ۾ ڀي ساٿ ساٿي،
ڀڳو گل نه آ خواب_خوشبوءِ ڀيرو.