سانوڻ سُک جي سيج وڇائي،
آءُ ته ڪريون ڪا روح رھاڻ!
آءُ ته ڪريون ڪا روح رھاڻ!
مست اکين جا جام ڀري ڏي،
دل جي خوشيءَ سان پيئندس مان
زلف جو سايو ڪر مونتي،
اڄ تنھنجي اَڀل ۾ جيئندس مان
جوڀن تنھنجو جُڙي سدائي، آءُ ته ڪريون ڪا روح رھاڻ!
آءُ ته ڪريون ڪا روح رھاڻ!
تنھنجي جواني چانڊوڪي جان
منھنجي حياتي ويرن وانگ
ملندي کلندي وقت گذاريون
صبح جي مٺڙين ھيرن وانگ
ھيکل گھارڻ عمر اجائي، آءُ ته ڪريون ڪا روح رھاڻ!
آءُ ته ڪريون ڪا روح رھاڻ!
تارن جان ٿي منھنجي تمنا
تنھنجي واٽ نھاري ھو،
اوندھ ۾ جئن واٽ ڀليل ڪو
ڏيئي جي لاٽ نھاري ھو
آءُ ته سنجري ڪا سرھائي، آءُ ته ڪريون ڪا روح رھاڻ!
آءُ ته ڪريون ڪا روح رھاڻ!