ڪڏھن غمگين گهاريون ٿا، ڪڏھن خوش ٿي گذاريون ٿا
الا ڪينءَ ڀي گذاريون ٿا، اوھان جا ئي ٿي گهاريون ٿا
محبت لاءِ ٿا فرھاد ٿي جنجال ۾ جاليون
مري سقراط جان آخر، وفائن کي جيئاريون ٿا
اوھان وٽ بيحسي ۽ بيوفائي جي ڪمي ڪانھي
اسان تہ بہ عشق جي راھن ۾ اوسيئڙا اُڀاريون ٿا
اسان جي زندگيءَ ۾ غم ئي غم آھن خدا ڄاڻي
وساريون ٿا جي غم پنھنجا، اوھان جا غم سنڀاريون ٿا
اوھان جي ياد سان آباد، تنھايون تمنائون
اوھان جي درد سان دل کي اجاڙيون ۽ سنواريون ٿا
زمانا عاشقن جي رمز جي توکي خبر ڪھڙي
اسان ڪنھن راز خاطر پاڻ کي بي موت ماريون ٿا
وري حق جي حمايت ۾، اناالحق جي ضرورت آھ
وري آواز منصور ۽ بلاول جو اٿاريون ٿا
”نياز“ آھي انھيءَ سان جو سدائين بي نيازآھي
انھيءَ جا ڪم اھو ڄاڻي، اسان پنھنجي پچاريون ٿا