دل جي ڳالھ
ڪافر ناھيان مشرڪ ناھيان، تڏھن بہ ٿو خاموش گذاريان
ھوش ۾ آھيان بي سُڌ ناھيان، پوءِ بہ ٿو مدھوش گذاريان
ھر ھنڌ ٿو موجود رھان تہ بہ، ڄڻ تہ پيو روپوش گذاريان
ڪافر ناھيان، مشرڪ ناھيان!
راتيون مونتي گذريون گهڻيئي، اڻٽيھون بہ تہ چانڊوڪيون ڀي
اھنج ۽ ھيج ۾ اکڙيون ٿيڙم، ڪڪڙيون ڀي ھو آڊوڪيون ڀي
ڳالھيون ڳڻتيون ڀيٽيان ويٺو، ھاڻوڪيون ڀي ڪالھوڪيون ڀي
راتيون مونتي گذريون گهڻيئي!
ٽڪرن سان ٿي سر ٽڪرايم، اڀ سان پئي تڪرار ڪيا مون
آءٌ اتاھون آءٌ ئي ارڏو _ اھڙا ٿي اظھار ڪيا مون
آخر غرض مان پٿر پوڄي، وئڙت سڀ ويچار ڪيا مون
ٽڪرن سان ٿي سِر ٽڪرايم
ڪوڙ جي ڪاڪ ۾ مومل ماڻي، ٺاھيم ڪيئي ٺاھ ٺڳيءَ جا
راڻو ڪاڻو لوڪ سڏيم تہ بہ، سانگ رچايم ڏاھ ڏنگيءَ جا
سچ جي ساک پراڻيون ڳالھيون، ڄڻ تہ ڦٽل ڪي رنگ رنگيءَ جا
ڪوڙ جي ڪاڪ ۾ مومل ماڻي!
ھاڻ تہ ڪاغذ جو گل آھيان، بي حس تہ بہ سڀ سرت رھي ٿي
ھير نہ مونکي ڀانءِ پوي ٿي، ماڪ نہ مونکي راس اچي ٿي
رنگن ھوندي بيرنگي اُف، پاڻ کي پاڻ کان ڪرڀ لڳي ٿي
ھاڻ تہ ڪاغذ جو گل آھيان!
جاڳ او منھنجي اندر وارا، ٻارن وانگي ٻاڏايان ٿو
آءٌ اڀاڳو تون ئي سڀاڳو، توکان وڇڙي پڇتايان ٿو
ليڪن اڳتي وڌندي دل ۾، سوچيندي شرمايان ٿو
جاڳ او منھنجي اندر وارا!
جاڳو او منھنجي اندر وارا!