اي دل ڪڏھن موت جي ايندي صدا اوچتي
ٽرندي نہ ڪئن ڀي جڏھن آئي قضا اوچتي
ٻيڙيءَ سان گڏ ويو پنھنجو بہ ٿي سر مگر
تاري وئي تار مان ڪنھن جي دعا اوچتي
آرس ڀڳو انڊلٺ جئن ابر جي کيپ مان
آئي مونکي ياد تئن تنھنجي ادا اوچتي
اڌ رات جو چند ڏس، پيلاڻ جي ڌنڌ ۾
ھن سان بہ ڄڻ ٿي چڪي ڪائي جفا اوچتي
انسان جي عشق ۾ ڀي غم ڪرڻ سک ميان
حاصل نہ ٿيندي ڪٿان اھڙي غنا اوچتي
ائين آرسيءَ جي اڳيان مرڪي نہ ڏس پاڻ کي
پنھنجي مٿان پاڻ ٿي پوندين فدا اوچتي
انسان جي حال تي ماتم ڪجي يا خوشي
ھي ناخدا مان جڏھن بڻجي خدا اوچتي
پورن وچان ڪا پڪار اھڙي طرح پار ٿي
ڪنھن سُڃ مان ڄڻ ”نياز“ آئي اوچتي