اسان جي عشق جو جنھن آرزو تي انحصار آھي
اھا پوري بہ ٿيندي يا نہ ڪھڙو اعتبار آھي
محبت ۾ مليا جي زخم سڀ ناسور بڻجي ويا
خبر ناھي اڃا ڇو چارہ گر غفلت شعار آھي
اوھان جي آسرن جنھن کي خوشيءَ جي لاءِ ھرکايو
انھيءَ ئي دل جو ھاڻي درد تي دارو مدار آھي
تفاوت باغبان صياد ۾ رکجي تہ ڪينءَ رکجي
گلستان ۾ جڏھن وارد خزان جھڙو بھار آھي
اُتي ڪيئن ٿو ڪري سگهجي حقيقت آشنا ڪنھن کي
جتي ھر عقل وارو خود فريبي جو شڪار آھي
پراين جي چوڻ تي ٿو ڦٽائين يار پنھنجن سان
اھو دستور جي رھندو تہ ھرڪو بي ميار آھي
متان سمجهين تہ اڄڪلھ عشق وارن ۾ ڪو دم ناھي
اسان جي دل اھا ئي دل تمنا جاندار آھي
اجها ھي رات ٿي راھي اجهو صبح اي نياز آيو
انھيءَ احساس کان غم ڀي اسان ليءِ خوشگوار آھي