زندگي اھڙي بہ ڇا؟
ابتدا ۽ انتھا جي ڳالھ جنھن تي دنگ آھ
پاڻ سان سو آھي ناحق، پنھنجي حالت تنگ آھ
اي دکي دل تنھنجي غم کان گهائجي ويو آھيان
شام جي گل وانگيان ڪومائجي ويو آھيان
بس ڪر اي دل ھاڻ مان گهٻرائجي ويو آھيان
زندگي منھنجي تو ھيجن کان ڇني ڇوري ڪئي
وھيءَ ۾ ويچارڙيءَ جي ڳالھڙي ڳوري ڪئي
جا خطا ٿي تو ھٿان ٿي مان خطا ٿوري ڪئي
پوءِ ڀي مونکي ٿي رولين ڪھڙي مان چوري ڪئي
صبح جي تڙڪي تي ڪوھيري جو انڌوڪار آھ
شام جي پاڇي ۾ اونداھي جو ڪارونڀار آھ
ظاھر ۽ باطن تي پکڙيل بيڪسيءَ جو ڄار آھ
ذھن مندر جي اُجڙ کنڊر جان ويران ٿو رھي
جسم تابوتن جي اھڃاڻن جان بيدار ٿو رھي
روح ڄڻ ڪافور جي بو جان پريشان ٿو رھي
سانوڻ آيو سور ويا تہ بہ پنھنجي ھھڙي حالت آھ
ھيکلائي ھيانوَ ٿي کائي وَلر کان وحشت آھ
ڪين ٿو گهرجي اسانکي ھينءَ ندورن جو جيئڻ!
ڄڻ تہ قيدي جي حياتي ڄڻ تہ چورن جو جيئڻ!
پاڻ کي گهرجي ٿو موجن ساڻ مورن جو جيئڻ!
ھي ندا آئي ڪٿان روڪي ڪوئي آواز کي
جنھن اچي ٿيڙيو ائين چئي سوچ جي انداز کي
ھينءَ پروڙڻ آھ مشڪل زندگيءَ جي راز کي
زندگي اھڙي بہ ڇا جنھن ۾ نڪا ھلچل ھجي
موت جو سايو ڀلا جنھن جي مٿان پليل ھجي
ياس کان ٿين نيڻ آلا غم کان دل بيڪل ھجي
آس بڻجي لاش، اڌمن جي مٿس گهل گهل ھجي
اچ تہ ڪاھيون ڪاڪ تي اي مينڌرا منزل ڌڻي
ڏيل ڏاريون مومليون ماڻيون ٿيون محمل ڌڻي
ٽوڙ بند ۽ لاھ ڦٽندا، ھل تہ ٿيون دنگل ڌڻي
ھل تہ ٿيون دنگل ڌڻي، دنيا سان پنھنجي جنگ آھ
جا وسيع آھ، ٿورڙن ليءِ ۽ گهڻن تي تنگ آھ.
(1952ع ۾ لکيل)