بابل منھنجي ملڪ ۾!
بابل منھنجي ملڪ ۾ منھنجا، ماروئڙا ڪيڪاند الا
آءٌ ڪينءَ سارا سور وساري، ڪريان ڪٻڊي راند الا
ڪالھ ويس جو ماسيءَ جي گهر، ماسيءَ ويٺي سور پٽيا
ان مھانگو پرين سھانگا، مريادا ٿي ماند الا
ماميءَ ڏي ويس تہ مامي، ڀاڪر پائي ڇڄي پئي،
ميري منھن تي کڻي وڌائين، ڦاٽل رئي جو پاند الا
چاچيءَ وٽ جو ويس تہ چاچي، حالن کان بيحال ھئي
چئي پٽ گهر جا ڏيئا وساڻا، چاچھن ٿي ويو باند الا
ڏاڏيءَ ڏي جو لڙيس تہ ڏاڏي، ڇنل ڇپر کي ٿي جاچيو
پنھنجيءَ ۾ ھئي پوري، ھيس نہ کيڪر جي ڀي واند الا
نانيءَ سان جو مليس تہ ناني، عينڪ ٺاھي چوڻ لڳي
ٻچڙا ڪھڙيون خبرون چارون، چور ڪڍي ويا ڏاند الا
ماسڙ ويو ھو ھر تي نانو کوھ تي مامو کاٽيءَ تي،
ڏاڏو ڀُنگ تي ڏاند ورائڻ ھيو نہ ڪو ھيڪاند الا
اُتان ڦري جو ڳوٺ ۾ آيس، ڳوٺاڻا ھئا جهوريءَ ۾
سڀ جي مُنھن تي سانجهيءَ پاڇا، سڀ کي سور پلاند الا
منھنجو ملڪ ملير الا پر، مارئي وئي تہ ملير ويو
آھو ساھو ڪرڻ لڳا، اڄ کَپرن وانگ کھاند الا
آءٌ اڳيئي ڇورو ڇنو، ٻيو گوندر جي گيھاند الا
آءٌ ڪيئن سارا سور وساري، ڪريان ڪٻڊي راند الا