(۸)
آبادين ۾ اونداھيون ڄڻ شام آئي شمشانن ۾
ڪنور ڀنور سڀ لوڀي ٺوڳي، روڳي ريت پريت ھتي
ڪنھن ڪنھن ۾ سچ سو ڀي ڄڻ ڪچ، ڪاڪ سڄيءَ ۾ ڪريت ھئي
اکڙيون رم جهم، دلڙيون گم سم، گونگا سڀ گجميل ھتي
ڪوبہ نہ ڄاڻي ڪنھن جي مَنشا، بي سڌ سارا کيل ھتي
چھرن تي چانداڻ دلين ۾ اڻٽيھين اونداھي آہ
دنيا وارا ڌيان تہ ڪر تو ڪھڙي دنيا ٺاھي آہ
ڀٽڪي ڀٽڪي ٿڪجي پيس ڪينءَ آس جو انتر ڳوليان مان
ھاءِ حياتي تنھنجي لاش کي ڪاٿي ڪاٿي روليان مان
اسين اتي ئي آھيون سائين، جتي توھان ترسائي ويا
رندن واري رمز اھائي جئن اوھان سمجهائي ويا
آءٌ نماڻو ھاري زادو ذات جو ڪوري نانءُ نياز
سڀڪو ڄاڻي ڪين ٿو ڄاڻي، ڏنگن وارو ڏانءُ نياز
پنھنجو نيھن نباھ نشامبر، مستن ۾ ميخاني ۾
يار ”نياز“ اسان جون ڳالھيون، رھنديون ياد زماني ۾