(۷)
ويرانن ۾ واٽ اسان جي، گلزارن ۾ گذر نہ ڪوءِ
عشق پڄاڻان پنھنجي ڀاڳ ۾ آيو سک جو ثمر نہ ڪوءِ
سانوڻ مينگھ ملھار الا، پنھنجي اکڙين ۾ آرانڀيون ھوءِ
اڌمن جا آڙاھ ڀلا، ڪينءَ سيني اندر سانڀيون ھوءِ
عشق ۾ آھيون اسين تونگر، توڙي جهولي خالي آہ
پاڻ نہ پوڄيون ڪنھن نئين سج کي، پنھنجي ڳالھ نرالي آہ
عشق ۾ ناھي ڪابہ مکياري، عشق ٿو سودو چوٽ ڪري
عشق تہ سون جئان نِج پر ڪي ھرجائي ويا کوٽ ڪري
عشق ۾ ٺوڪر کائڻ بعد بہ عشق ڪرڻ جا خيال وري
ھاءِ ”نياز ھمايوني“ جا ڏسو اھي جنجال وري